Дубровничка изјава, 2001: Обнова на мирот и стабилноста
Првиот Министерски форум за Југоисточна Европа во Дубровник, во 2001 година, ја усвои Дубровничката изјава. Таа претставуваше заложба за задоволување на здравствените потреби на ранливите популации, особено важна на почетокот на политичките немири во регионот. Министрите за здравство потенцираа: „ја прифаќаме предизвиката да играме клучна улога во зајакнувањето на основните човекови права во нашите општества и на нашите ранливи популации и поединци во нив, за ефективна здравствена заштита, социјална благосостојба и човечки развој, во согласност со принципите на Светската здравствена организација и Советот на Европа“ (Дубровничка изјава, 2001). Беше создаден нов механизам за обезбедување на имплементација на заложбата и регионалните проекти во рамките на оваа рамка: SEEHN. Земјите-членки ги презедоа првите чекори кон воспоставување регионална здравствена агенда во ЈИЕ. Во целина, Дубровничката изјава и создавањето на SEEHN ја претставуваат првата прекугранична политичка алијанса во здравството во регионот и се признаваат како голема политичка победа за мирот и соработката, правејќи го здравството темел на Иницијативата за социјална кохезија на Пактот за стабилност. Овој дел од подрегионалниот развој беше посветен на постконфликтно заздравување и обновување на довербата, па така првиот и најзначаен проект со кој SEEHN започна беше проектот за зајакнување на менталното здравје во (пост-кризни) заедници.
Аспирациите и целите на Дубровничката изјава беа потврдени повторно на Вториот форум на министрите за здравство за здравство и економски развој во Југоисточна Европа во 21-от век (2005). Форумот кулминираше со издавањето на Скопската изјава, која ја потврди заложбата на владите на деветте земји-членки да го покажат економскиот потенцијал на здравството како средство за зголемување на продуктивноста и намалување на јавната потрошувачка за болестите и да преземат целосна одговорност за регионалната соработка преку понатамошна работа во техничките области за постигнување на оваа цел (безбедност на храна, безбедност на крв, акредитација на здравствени установи, човечки ресурси во здравството, зајакнување на јавноздравствените услуги).
Меѓу двата форуми (2005 и 2011) процесот на воспоставување регионална сопственост направи важни чекори кон развој на структури за регионално управување со здравството:
-
Потпишување на главниот политички документ на SEEHN во 2008 година: Меморандум за разбирање за иднината на Мрежата за здравство на Југоисточна Европа во рамките на Процесот за соработка во Југоисточна Европа (2008 и понатаму)
-
Воспоставување на регионален секретаријат и Регионални центри за развој на здравството кои го означија процесот на пренос на сопственост. Тие претставуваат трајно наследство на проектите спроведени преку SEEHN низ годините, бидејќи ги трансформираа техничките проекти во долгорочни програми за регионална соработка во јавното здравство.
-
Првиот правно обврзувачки документ беше потпишан во 2010 година: Договорот за домаќинство за Седиштето на Секретаријатот на SEEHN.
Министерскиот форум во Бања Лука во 2011 година ја усвои Бањалучката изјава, која има за цел поттикнување на една деценија стабилен процес на соработка во ЈИЕ, фокусирајќи ги натамошните активности на SEEHN на целокупно владино делување за здравјето и преку здравјето кон целосна европска интеграција и натамошно проширување на партнерствата во јавното здравство. Беше воспоставена стратегијата на SEEHN за 2011–2015 година.
SEEHN продолжи да гради силна алијанса за зајакнување на јавното здравство, потпишувајќи Меморандуми за разбирање со клучните партнери.
SEEHN одлучи да го отвори процесот на проширување надвор од политичките, историските и географските граници на своето основање и затоа ги измени своите политички и правни документи и го прифати апликацијата на Израел за полноправно членство, со што Израел стана десетта земја-членка на мрежата.